Ang Bus at ang Gitgitan sa Day 4
Day 4 – 18th December 2006, Monday
Sa bus stop ko na sisimulan ang kwento ko ha... Syempre, di naman kasi ako nagkwe-kwento ng mga pangyayari during Mass, lahat laging after the mass diba?
So sa bus stop, di matatawaran ang dami ng tao at ewan ko ba sa mga bus driver mukhang naiskoran kami dahil halos magkakasabay sila kung magdatingan ngayong araw na ito, at dahil lahat ng mga taong nasa bus stop ay gusto ng makauwi kaagad, lahat ng bus na dumaan na dadaan sa kung saan man sila papunta, eh tinatakbuhan o sinasalubong (syempre sa mga tumatakbo, kasama kami sa mga un). Hanggang sila eh nagkakagulo sa isang bus ng may isang bus na walang laman na biglang dumating, sinalubong ng iba, ang bus na iyon, at kami, kasama ang mga housemates eh pumwesto na kaagad sa lugar na alam naming hihinto ang bus. May sumisigaw pa nga sa kaibigan ko na wag syang aalis don dahil don hihinto ang bus at sya namang hindi rin umalis sa kinatatayuan nya (masunuring bata... pano kung dadaan sa kinatatayuan nya ung bus, aalis kaya sya???)
Bumukas ang bus, sumakay ang masunurin kong kaibigan pero ang hindi namin maintindihan eh kung anong nais iparating ni mamang driver dahil bukas-sara bukas-sara ang pintuan na tila natutuwang makitang naiipit ang masunurin kong kaibigan.
At dahil sa marami ngang tao na nais nang makauwi, eto, ang isang housemate namin, malapit na sa pintuan eh napupunta pa sa likuran! Kakaiba di ba? At ang hindi ko kinayang pangyayari sa kwentong ito ay yung may nagalit na isang pasaherong babae sa akin at sinabing wag ko syang gitgitin dahil naiipit sya. Syempre papalagpasin ko pa ba ang pagkakataong ito, natural, OO dahil galing akong simbahan eh. At kahit masama ang loob ko dahil pinagbintangan nya akong ginigitgit ko sya, sige, patatawarin na kita at si Lord na ang bahala sayo pero kung mapadaan ka sa bahay ko at mabasa mo ito, gusto ko lang iparating sayo, “Kapatid, hindi ako ang nangigitgit sayo, obvious ba, daming tao??? Di nga ako gumagalaw pero nakakagalaw pa rin ako di ba? At saka, ako kayang ginigitgit mo at tinatapakan mo? Kaya, sana ok ka lang...”
Sa bus stop ko na sisimulan ang kwento ko ha... Syempre, di naman kasi ako nagkwe-kwento ng mga pangyayari during Mass, lahat laging after the mass diba?
So sa bus stop, di matatawaran ang dami ng tao at ewan ko ba sa mga bus driver mukhang naiskoran kami dahil halos magkakasabay sila kung magdatingan ngayong araw na ito, at dahil lahat ng mga taong nasa bus stop ay gusto ng makauwi kaagad, lahat ng bus na dumaan na dadaan sa kung saan man sila papunta, eh tinatakbuhan o sinasalubong (syempre sa mga tumatakbo, kasama kami sa mga un). Hanggang sila eh nagkakagulo sa isang bus ng may isang bus na walang laman na biglang dumating, sinalubong ng iba, ang bus na iyon, at kami, kasama ang mga housemates eh pumwesto na kaagad sa lugar na alam naming hihinto ang bus. May sumisigaw pa nga sa kaibigan ko na wag syang aalis don dahil don hihinto ang bus at sya namang hindi rin umalis sa kinatatayuan nya (masunuring bata... pano kung dadaan sa kinatatayuan nya ung bus, aalis kaya sya???)
Bumukas ang bus, sumakay ang masunurin kong kaibigan pero ang hindi namin maintindihan eh kung anong nais iparating ni mamang driver dahil bukas-sara bukas-sara ang pintuan na tila natutuwang makitang naiipit ang masunurin kong kaibigan.
At dahil sa marami ngang tao na nais nang makauwi, eto, ang isang housemate namin, malapit na sa pintuan eh napupunta pa sa likuran! Kakaiba di ba? At ang hindi ko kinayang pangyayari sa kwentong ito ay yung may nagalit na isang pasaherong babae sa akin at sinabing wag ko syang gitgitin dahil naiipit sya. Syempre papalagpasin ko pa ba ang pagkakataong ito, natural, OO dahil galing akong simbahan eh. At kahit masama ang loob ko dahil pinagbintangan nya akong ginigitgit ko sya, sige, patatawarin na kita at si Lord na ang bahala sayo pero kung mapadaan ka sa bahay ko at mabasa mo ito, gusto ko lang iparating sayo, “Kapatid, hindi ako ang nangigitgit sayo, obvious ba, daming tao??? Di nga ako gumagalaw pero nakakagalaw pa rin ako di ba? At saka, ako kayang ginigitgit mo at tinatapakan mo? Kaya, sana ok ka lang...”
