Uy! Happy Anniversary na nga ba???

Teka, nag-iisip ako kung pano nagsimula ang lahat.

Sisimulan ko ba ang pagbibilang sa araw na nakita ko kayo, o sa araw na grumaduate tayo at nagsimulang mabonding-bondi-ngan???

Hay... Akalain mo, ung paiyak iyak, kabaliwan, at chicka-chickahan natin during discussion ng CLP (Christian Life Program) eh umabot sa ganitong taon? Hmmmm… Dalawang taon din pala tayong nagtitiisan sa isa’t isa???

Natiis ang kapasawayan ng bawat isa!
Natiis ang kadramahan at kawalanghiyaan.

Biruin mo, nasubukan rin pala ang pasensya namin sa isat isa ng ganon ganon lang nang di namin namamalayan.

Hay… buhay nga naman! Ang galing di ba? At Ang galing Lord! (Thank you po!) Dahil nabigyan ng ganong klaseng oportunidad ang aming pagkakaibigan.

Sayo, na nagbigay ng tribute... parang gusto mo na kaming mawala sa Household ha?? Ang aga pa para magbigay ng tribute! Pero salamat na rin sa maagang pagbibigay mo ng tribute sa amin un nga lang parang mali ang subject o title mo sa blog ha? Well, blog mo un kaya walang paki-alamanan, di ba?

At ikaw! Ikaw na nagpaiyak sa akin at di namansin ng 1 linggo! Hmp! Ang daya mo! Ang dami dami mong kinaiinisan sa paligid at ilang beses ka nang naaasar sa kapaligiran mo bakit sa akin, parang un lang, kinainisan mo na! Parang di mo ko kilala ha! Hmp! Pero to be fair with you, napikon kita! Yes! Wahahaha!!!

At sa mga ka-household ko, thank, thank, thank you… kahit ganito ako, ganito talaga ako! Hehehe… Dito lang naman ako, isang tawag ka lang! Dadamayan kita (kahit telepono lang! Di kasi kita ma-a-assure na masasamahan kita sa kadramahang haharapin mo, kasi you know!)

Well… para sa ating lahat… HAPPY 2ND ANNIVERSARY!!!

(Kapag nagcelebrate tayo, pede balikan naman natin ung mga kainan na kumita na sa atin! Joke! Hehehe…)