Flash Back
Nabuhay ang dugo ko sa katawan ng maramdaman kong basa ang sahig ng aming kwarto at lubog ang mga paa ko sa tubig... Napasigaw ako sa kadahilanang mutikan na akong madulas...
Dali - dali tumayo ang aking asawa at nagtanong ng "Sinong naglalaba???!!!" At sunod sunod na pangyayari na ang naganap...
Sa aking pagkakainip... sinimulan kong ihawalay ang mga damit labahin ng ayon sa kanilang kulay... Kinuha ang mga itim at isa isa itong binasa...
Habang ako'y nagkukusot... may ilang taong pumasok sa aking isipan. Hindi ko malaman kung paano nagsimulang "sila'y" aking isipin pero natitiyak kong may nagtrigger sa aking isipan para sila'y aking kamustahin...
Kamusta na kaya ang babaeng aking tinulungan? Huling balita ko'y nasa Qatar na sya... Kamusta naman kaya ang relasyon nya sa pamilya nya? Tila wala na yata syang balak bumalik sa lugar kung saan sya ay nagsimula...
Eh ang mga taong una kong nakasama noong ako'y baguhan pa sa lugar ng Dubai... kamusta na kaya sila? Oh well... ilang araw ko na rin silang nakikita sa simbahan... pero wala akong lakas ng loob na kausapin sila sa kadahilanang umiiral ang aking "pride".. mali ko mang sabihing ipinagsa-KANYA ko na ang lahat... pero talagang di ko kayang ako ang mangungunang mangusap sa kanila. Di nga nila ako kinikibo so bakit ko rin naman sila kikibuin? Ah... marahil mas masaya silang di nila ako kausapin o di kaya'y hiya nilang ako'y kanilang pansinin dahil sa kalokohan o kasalanan nilang nagawa sa akin. Pero ang totoo nito... kausapin lang nila ako, kakausapin ko rin naman sila.. di ko na babalikan ang pangyayari na dinulot ng nakaraan.
Hay... eh sya kaya... kamusta na kaya sya? Ilang mensahe na ang aking pinadala ngunit wala pa ring sagot mula sa kanya.. tingin ko... ok naman sya... kita ko naman sa mga litratong ina-upload nya... Siguro, kaya ganon.. katulad din "nila", mas masaya siyang di akong nag-eexist sa buhay nya... Anyways, dahil masaya naman sya ngayon, dko na "muling" guguluhin ang nanahimik nyang mundo...
Minsan sa buhay ng tao, may pagkakataong minsan, binabalikan natin ang nakaraan, lalo na kung ang nakaraan na yon ay may mga masasayang pangyayaring pinagsaluhan... Nakakatuwang isipin na minsan sa buhay mo, dumating ang mga taong bumahagi ng sayang nararamdaman mo, ng lungkot at unos na pinagdaanan mo, di man nagtagal, sigurado namang pinahalagahan mo... Ngunit nakakalungkot din isiping ang mga taong bumahagi sa nakaraan mo eh ngayon eh wala na sayo...
Dali - dali tumayo ang aking asawa at nagtanong ng "Sinong naglalaba???!!!" At sunod sunod na pangyayari na ang naganap...
Sa aking pagkakainip... sinimulan kong ihawalay ang mga damit labahin ng ayon sa kanilang kulay... Kinuha ang mga itim at isa isa itong binasa...
Habang ako'y nagkukusot... may ilang taong pumasok sa aking isipan. Hindi ko malaman kung paano nagsimulang "sila'y" aking isipin pero natitiyak kong may nagtrigger sa aking isipan para sila'y aking kamustahin...
Kamusta na kaya ang babaeng aking tinulungan? Huling balita ko'y nasa Qatar na sya... Kamusta naman kaya ang relasyon nya sa pamilya nya? Tila wala na yata syang balak bumalik sa lugar kung saan sya ay nagsimula...
Eh ang mga taong una kong nakasama noong ako'y baguhan pa sa lugar ng Dubai... kamusta na kaya sila? Oh well... ilang araw ko na rin silang nakikita sa simbahan... pero wala akong lakas ng loob na kausapin sila sa kadahilanang umiiral ang aking "pride".. mali ko mang sabihing ipinagsa-KANYA ko na ang lahat... pero talagang di ko kayang ako ang mangungunang mangusap sa kanila. Di nga nila ako kinikibo so bakit ko rin naman sila kikibuin? Ah... marahil mas masaya silang di nila ako kausapin o di kaya'y hiya nilang ako'y kanilang pansinin dahil sa kalokohan o kasalanan nilang nagawa sa akin. Pero ang totoo nito... kausapin lang nila ako, kakausapin ko rin naman sila.. di ko na babalikan ang pangyayari na dinulot ng nakaraan.
Hay... eh sya kaya... kamusta na kaya sya? Ilang mensahe na ang aking pinadala ngunit wala pa ring sagot mula sa kanya.. tingin ko... ok naman sya... kita ko naman sa mga litratong ina-upload nya... Siguro, kaya ganon.. katulad din "nila", mas masaya siyang di akong nag-eexist sa buhay nya... Anyways, dahil masaya naman sya ngayon, dko na "muling" guguluhin ang nanahimik nyang mundo...
Minsan sa buhay ng tao, may pagkakataong minsan, binabalikan natin ang nakaraan, lalo na kung ang nakaraan na yon ay may mga masasayang pangyayaring pinagsaluhan... Nakakatuwang isipin na minsan sa buhay mo, dumating ang mga taong bumahagi ng sayang nararamdaman mo, ng lungkot at unos na pinagdaanan mo, di man nagtagal, sigurado namang pinahalagahan mo... Ngunit nakakalungkot din isiping ang mga taong bumahagi sa nakaraan mo eh ngayon eh wala na sayo...
No comments:
Post a Comment