Missing Me???

Tumawag si Ate Jinky ngayong umaga para sabihin sa aking pinatatawag ako ni Tito Jhun jhun sa pinas mamayang alas-sais ng gabi. Bakit? Kasi daw kasama daw ni Tito Jhun jhun ang mga kapatid ko. Pupunta daw muna sila sa Memorial Park tapos derecho ng MOA - Mall of Asia.

Ok, ala-sais pa naman di ba? Eh di mamayang alas-dos na ako dito sa Dubai tatawag para off peak.

Maya maya nagring yung fone ko pero di ko nasagot dahil nasa loob ako ng file room. Nang matapos ako sa ginagawa ko sa loob, tiningnan ko muna saglit ung fone ko kung sinong tumawag....... Si Tito Jhun jhun pala! Nagulat ako dahil sa tagal ko dito sa Dubai, may kamag-anak din akong tumawag sa akin, un nga lang hindi ko alam kung bakit.

Di muna ako tumawag kasi busy nga ako. Tinapos ko muna lahat ng trabaho ko na dapat kong tapusin ngayon para kung makita man ako ng amo kong wala akong ginagawa, di sya magtataka kung bakit.

Maya maya may tumatawag ulit pero di ko alam kung sino kaya napilitan akong tumawag sa numerong binigay ni Ate Jinky para tawagan si Tito Jhun.

Pagkatawag....

KL: Hello? Hello Cess! Hello!
KL1: Cess! Kumpleto kami! Ikaw lang ang wala!
KL: Hello Cess! Hello!

Binaba ko ang telepono dahil di nila ako marinig. Maya maya ng konti, tumawag ulit ako.
KL: Hello Cess!
Cess: Tito!
KL: Nasan ka?
Cess: Haller nasan pa ba? Eh di nasa office pa!
KL: Andito kami sa sasakyan! Pupunta kami ng Mall of Asia
Cess: Sino sino kayo?
KL: Lahat kami! Kumpleto! Ikaw lang ang wala!

Ha? Ano Daw!?!?! Ako lang ang wala???? Lahat ng mga chikiting kasama! Pati matatanda, kasama! Ano ba naman ito!!! Ako lang ang wala... nakakalungkot... gusto ko tuloy umiyak sa pagkakataong iyon pero hindi! Naisip ko, sa May, sama sama ulit kami! KUMPLETO NA!!! Wala ng wala. Wala ng iinggitin at walang aasarin.

Hay... nakakamiss talaga sila lalo na kung maririnig mo ang masasayang tinig nila. Ung mga kakulitan ng mga bata na noong nakaraang uwi ko eh mga babies pa. Ang kulit! Ang saya! Gustong gusto ko na silang makita!