Saturday, September 23, 2006

Happy week - end!!!

21st September 2006

Itong Linggong ito, masasabi kong napaka-emosyon ko. From Saturday till yesterday, Wednesday. Ewan ko, masyadong naging mabigat ang loob ko sa mga araw na nagdaan. Hindi ko alam kung nasa akin ba ang problema o sadyang di lang nila ako kilala...

Kagabi tuloy habang naghihintay ako ng bus papunta sa practice, naisip kong gayahin ang isa sa mga blog ni Ate G. Papalitan ko na lang ung title ng “Bad ba ako?”. Im sure madaming magsasabi sa akin ng “OO, bad ka!”. Hehehe...

Akala ko magtutuloy tuloy ang kalungkutan kong ito at hintayin na lang matapos ang Cluster para makapag simula ng magpahinga. Pero kanina, dahil sa aking munting katanungan, naisipan kong tawagan si Ate G.

Ate G: Hello?

Ako: Ayos ha! Nasa bahay ka talaga?

Ate G: Nawindang nga ako sa sagot ko at hello nga lang ang nasabi ko.

At maraming kwento ng dumaan hanggang sa...

Ako: Ate G, di ako aattend ng household ha. Gusto ko lang ipahinga ung katawan ko, masyado kasing nabugbog sa practice baka kapag di pa ako magpahinga, di na ako makasayaw.

Ate G: Ay! Umattend ka! Bahala ka pag di ka umattend!

Ako: Kailangan ko ngang ikundisyon ang sarili ko kasi wala na akong pahinga baka magcollapse ako.

Ate G: Di naman katawan mo ung gagalaw dun eh! Sige kung gusto mo humiga ka na lang habang nagha-household tayo tapos with matching kandila pa.

Ako: Tapos nakaluhod kayo, nakayuko at nakapalibot sa akin habang nakahiga ako at nakapikit! Ayos! Parang dinadasalan nyo na ko!

Walang humpay na tawanan...

Ate G: Basta umattend ka! Kung hindi, di na kita kakausapin kahit kailan.

Ako: Ay! May ganon! Cge na! Simpleng pag-iistamp nga lang na nafax ko na ung document di ko pa mastamp eh kasi masakit. Di ko madiinan.

Ate G: Sige wag ka ng umattend.

Ako: O sinabi mo yan ha! Sige, salamat! Di na ko aattend.

Ate G: Bahala ka! Pag di ka umattend di ka na namin kakausapin.

Ako: Sige na paalam na kasi may gagawin pa ako at saka tawag na ako ng boss ko.

Ate G: Umattend ka ha.

Ako: Hindi nga ako aattend kasi nga magpapahinga ako! Sige na ba-bye na!

Baba ang fone. Tahimik. Balik sa normal. Maya maya nagring ang telepono.

Ako: Redha Al Ansari, good morning!

Kabilang Linya: Hello! Attend ka mamaya may surprise ako!

Ako: Anong surprise mo? Si Mama? Alam ko ng nandito si Mama!

Kabilang Linya: Hindi! Ano ka ba! Iba!

Ako: Pasalubong ni Mama!

Kabilang Linya: Hahaha!!! Hindi nga, ang kulit!

Ako: Ano yung surprise mo?

Kabilang Linya: Pagsinabi ko, di na surprise un!

Ako: Oo nga naman! Pero tungkol saan naman yan?

Kabilang Linya: Ai! Ang kulit naman nito! Attend ka muna ng household saka ko sasabihin sayo!

Ako: Ayoko nga! Magpapahinga nga ako. Ipadala mo na lang sa bahay yang sorpresa mo!

Kabilang Linya: eeehhh... sumama ka na!

Ako: Ako kapag di nasurprise jan sa sorpresa mong yan, di na kita kakausapin!

Kabilang Linya: Ay! May halong pagbabanta?!

Ako: Eh bina-black mail mo ko eh kaya ibla-black mail din kita!

Kabilang Linya: Actually ung sorpresa ko sayo eh walang sorpresa.

Ako: Ako Ate Gina kapag nag-expect ako ng sorpresa mo at wala kang sorpresa sa akin, di na talaga kita kakausapin! Alam ko naman yun eh sinasabi mo lang na may surprise ka para umattend ako ng household, eh kaso gusto ko ngang magpahinga kasi masakit nga ung katawan ko.

Kabilang Linya: Sige na umattend ka na! Sige ka, ikaw rin!

Ako: Sige ka! Ikaw rin! Kapag ako di nasorpresa jan sa sorpresa mo, di na kita kakausapin. Siguraduhin mong masosorpresa ako!

Kabilang Linya: Ay! Teka. Ano bang pamantayan mo ng sorpresa? Kasi para sa akin, kasorpre-sopresa na sa akin ‘to eh. Pero wag mong expect may lobo, cake at kung ano ano pa, di mo birthday huh!


Patuloy pa rin sa kulitan hanggang una ng nagpaalam ung nasa kabilang linya dahil may i-fa-follow up pa daw sya. Tahimik ulit. Bumalik sa normal ulit. Hanggang dumating ang 7.30 pm. Nagring ang mobile. Sinagot. Naputol. Tumawag.

Kabilang Linya: Aattend ka?

Ako: Hindi.

Kabilang LInya: Ayyyy!! Sige na! Attend ka na! May sorpresa nga ako sayo.

Ako: Eh hindi nga ako aattend kasi magpapahinga nga ako.

Kabilang linya: Attend ka na! Sige na! May sorpresa nga kasi ako sayo.

Ako: Kapag ako di nasorpresa jan sa sorpresa mo di na kita kakausapin.

Kabilang Linya: Kinunsulta ko na kay Lei, kasorpre-sorpresa naman daw. Sige na, attend ka na.

Ako: Ayoko nga.

Kabilang Linya: Sige na sabihin mo na kung aattend ka o hindi.

Ako: May choice?

Kabilang linya: oo

Ako: Doon ako sa hindi aattend!

Kabilang Linya: Ano ba! Sige na attend ka ba o hindi? Kasi kung aattend ka, may sorpresa ka? Kung hindi wala kang sorpresa tapos di ka na naming kakausapin.

Ako: Ay! Talagang may Ganon?

Kabilang Linya: Aattend ka ba?
(person no. 2 – si Lei)

Ako: Oo. Kasama si Dan.

Kabilang LInya: Pupunta sa kabilang bahay si Dan?
(si Lei ulit)

Ako: Oo.

Kabilang Linya: sige, hintay ka naming. Sabay sabay na tayong apat.
(si Lei pa rin)

Ako: Sige

Kabilang Linya: Aattend ka na? Yeheeey!!!
(Si Ate Gina)

Ako: Hindi. Magpapahinga nga ako!

Kabilang Linya: Ewan ko sayo! Bahala ka nga!
(si Ate Gina)

Ako: Talaga

Kabialng Linya: Sige na nga! Babye na.
(si Ate Gina)

Ako: Sige ba-bye!


Hay... habang kwentuhan no? Pero sa gitna ng kwentuhang ito, naglalabasan ang masasarap at genuine na halakhak ni Ate Gi, sarap kasing asarin ni Ate Gi lalo na’t sasagutin ka nya ng may halong paglalambing!

Nakakatanggal ng problema. Parang wala akong iniisip o dinadamdam. Nawawala ung pananakit ng katawan ko.

Alam ko, kilala ako ng mga ka-household ko. Kapag sinabi kong hindi, hindi talaga, kaya ganon na lang ang pilit sa akin ni Ate Gina.

Bakit? Minsan pede ding magbiro lalo na’t si Ate Gina ang kausap mo. At lease naka-isa ako ngayong araw na ito kay Ate Gina! :D

No comments: